Bezoek aan Malang, 27-30 april 2023

Na een prachtige treinreis van Yogya kwamen mijn partner en ik aan in Malang. Het was alweer 5 jaar geleden dat ik hier voor het laatst was. Met veel gezonde spanning had ik lang uitgekeken naar deze dag. Een mooi weerzien met Yayuk, Ester en Sumei Adi zou de volgende dag plaats vinden.

Vrijdagochtend kwam Yayuk ons ophalen in het hotel om samen naar het kantoor van Permata Hati af te reizen. Daar werden wij enthousiast ontvangen door iedereen, wat een fijn gevoel om daar weer te zien.

Voor mijn partner was het de eerste keer in Malang. Hij werd gelijk opgenomen in de warme familie. Na het uitdelen van de kadootjes die ik meegenomen had uit Nederland, stroopwafels, dropjes en kaarten gingen wij oppad om “onze” pleegkinderen te bezoeken, 6 in totaal. Davino, Muhammed, Anngista, Yono, Vonny en Tristan. Voor alle kinderen hadden wij een oranje voetbalshirtje, het was immers Koningsdag en een doos met 3 speelballen, meegenomen. Voor elk bezoek hadden wij ongeveer een half uurtje uitgetrokken, wat achteraf veel te kort bleek te zijn.

De eerste stop was Davino, hij is nieuw in het programma van Permata Hati, bijna 9 jaar en toch nog erg verlegen, het was best spannend voor de familie, bezoek uit Nederland. Samen met Sumei Adi, Yeremia en Pondi waren wij opstap. De moeder van Davino sprak ook goed Engels dus konden wij van alles vragen en zij natuurlijk ook aan ons. Wij gaven ons cadeau aan een zeer verlegen Davino en zijn zusje, wij werden verwend met heerlijke Indonesische lekkernijen.

Hierna was het tijd voor ons volgende bezoek en zo vertrokken wij naar Muhammed. Het huis ligt op een steenworp afstand dus konden wij lopen. Eenmaal aangekomen was het duidelijk waarom zij hulp nodig hadden, het huis was niet groter dan 3 bij 5m2, nou ja het was meer een kamer. In de kamer lag een kleed, stond een kast met daarachter een matras waar zij met 4 personen sliepen. Ook dit gezin is nieuw bij onze stichting, dit was dus een goede gelegenheid voor kennismaking, uiteraard hadden wij ook voor Muhammed een cadeau meegenomen. Na ruim een half uur was het tijd om weer verder te gaan.

De volgende stop was Anggista, geen onbekende. Ik heb haar 5 jaar geleden ontmoet toen ik haar broer opzocht. Na een aantal jaar hem als sponsorkind te hebben gehad, had hij besloten te stoppen met school. Haar enthousiasme en dromen spraken mij aan en heb ik gevraagd of ik haar kon ondersteunen om naar school te gaan, gelukkig kon dit geregeld worden. Het was ontzettend leuk om haar weer te zien net als haar moeder. Wij werden hier hartelijk ontvangen met een tafel vol lekkers en een foto van mijn vorige bezoek boven de bank. Nadat wij waren bijgepraat namen wij afscheid. Buiten was het een drukte van spelende kinderen, het was immers vakantie. Tegelijkertijd kwam de ijscoman, ik denk dat het buiten zeker 30 graden was en wat afkoeling kon geen kwaad. Bij navraag kostte een ijsje ongeveer 50 cent, ik denk dat wij een stuk of 20 ijsjes kochten en konden uitdelen aan alle kinderen. Het werd met veel vreugde ontvangen.

Het was inmiddels lunchtijd, tijd om naar kantoor terug te gaan.  Op kantoor hebben wij genoten van de kip met rijst die wij hadden meegekregen. Tijd voor het volgende bezoek.

Op het programma stond Yono, een oude bekende ook. Sinds een jaar of 8 is hij het pleegkind van mijn zus Marieke en zwager Roel. Ook heb ik Yono 5 jaar geleden ontmoet. Omdat destijds zijn fiets gestolen was kreeg hij een nieuwe fiets, maar hij moest beloven hier goed op te passen en wat schetst onze verbazing, de fiets stond keurig in de keuken.Yono had net eindexamen gedaan, hij stond er goed voor, maar ja, je weet maar nooit. Als hij geslaagd was ging hij opzoek naar een baan, verder leren was niet aan hem besteed.De moeder van Yono heeft een winkel aan huis, net als 5 jaar geleden, het zag er nog het zelfde uit. Uiteraard konden wij niet vertrekken zonder iets lekkers te kopen voor onderweg.

Na Yono was het tijd voor een lange rit naar Tristan. Hij woont ongeveer een uur rijden vanaf Malang stad in de wijk Turen. Tristan is ook nieuw bij Permata Hati, is 10 jaar en zijn school zit vlakbij. Ook hij vindt wiskunde het leukste vak net als alle andere kinderen, waar dat nu aan ligt, geen idee. De familie is een bekende van Sumei Adi, zij komen elke zondag in zijn kerk. De vader is 37 en de moeder iets jonger, zij wonen met zijn 5-en in huis. Het huis ziet er aan de buitenkant leuk uit maar staat aan een drukke weg die je continu hoort, er staat een oude ventilator, klein bankstel en een hele oude computer. Zijn moeder verkoopt lekkernijen aan huis. Zijn vader is grafisch ontwerper en maakt de banners of flyers voor PH maar doet ook diverse dingen voor de kerk. Omdat de computer erg oud en traag is, is het een tijdrovende klus. Ook hier werden wij ontvangen met diverse lekkernijen die zijn moeder zelf had gemaakt. Uiteraard hadden wij voor Tristan ook een mooi oranje shirtje meegenomen en 3 ballen om mee te spelen.

Nadat wij alle kinderen bezocht hadden, konden wij aanschuiven bij Sumei Adi thuis voor een heerlijk diner gemaakt door zijn vrouw. Wij vonden het over heerlijk en erg bijzonder om bij hem thuis uitgenodigd te worden. Uiteraard konden wij niet weg gaan zonder de kerk te bezoeken waar hij elke zondag de mis leidt en gelegen is naast zijn huis.

Het was een lange maar mooie dag, tijd om naar het hotel terug te gaan.

De volgende dag stond winkelen met de kinderen en een lunch bij de McDonalds op het programma. Wordt vervolgd !!!

Martijn Sikkema april 2023